Αποχαιρετώντας την ακτή και τον Ινδικό Ωκεανό, ήρθε η ώρα να εξερευνήσουμε τις ατέλειωτες πεδιάδες της Βόρειας Τανζανίας. Επόμενη στάση; Η πρωτεύουσα του Σαφάρι, η Αρούσα.
Χρειάστηκαν περίπου 10 ώρες για να καλύψουμε τα 650 χλμ από το Νταρ μέχρι την Αρούσα, σε μια από τις πιο άνετες μετακινήσεις μας με λεωφορείο. Και θα ήταν ακόμα πιο απολαυστική αν δεν υπήρχαν στα λεωφορεία όλοι αυτοί που έρχονται και σου μιλάνε για τον Θεό για πάνω από μια ώρα, και μάλιστα την στιγμή που το μόνο που θες είναι να κοιμηθείς!
Ευτυχώς όμως ήμασταν απίστευτα τυχεροί.. όχι μόνο γιατί οι οικοδεσπότες έκλεισαν για εμάς το φθηνότερο πακέτο της αγοράς, αλλά και γιατί μας δώσανε τη δυνατότητα να κατασκηνώσουμε για ένα βράδυ μέσα στο Πάρκο του Νγκορονγκόρο!
Εντοπίσαμε κι έναν μικρό βάλτο, που ήταν πραγματικά πολύ μικρός για να χωρέσει όλους αυτούς τους ιπποπόταμους!
Η καταπράσινη φύση, γεμάτη μπανανιές και κοκοφοίνικες, σταδιακά έδωσε την θέση της σε πιο ορεινά και άγονα τοπία, με αχανείς εκτάσεις να απλώνονται ανάμεσα στα χωριά των Μασάι καλυμμένες από τα χαρακτηριστικά ψηλά λουλούδια της αλόης. Στον ορίζοντα διαγράφονταν τα βουνά της Κοιλάδας Ριφτ, δίνοντάς μας την αίσθηση μιας αρχέγονης γης, και, καθώς φτάναμε στην πόλη Μόσι, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε την στιγμή που θα αντικρύζαμε την ψηλή κορφή του Κιλιμάντζαρο.
Από άποψη καιρού ήμασταν λιγάκι άτυχοι γιατί η ομίχλη δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε και πολλά από το βουνό, ωστόσο μετά από λίγο φτάσαμε στην πολυσύχναστη Αρούσα.
Ο Thomas, από το Active Tanzania, μαζί με την αξιαγάπητη Ελληνίδα σύντροφό του, την Μαίρη Κουρκουμέλη, είχαν ήδη έρθει σε επικοινωνία μαζί μας προσκαλώντας μας να μείνουμε στο σπίτι τους. Επιπλέον, φρόντισαν να ζήσουμε μοναδικές εμπειρίες ακόμα και με έναν τόσο περιορισμένο προϋπολογισμό όσο ο δικός μας. Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι η χρέωση για την είσοδο στο Πάρκο του Νγκορονγκόρο είναι 50 δολάρια το άτομο συν 200 δολάρια ανά όχημα για όσους θέλουν να επισκεφτούν τον κρατήρα!!!!
Ο Thomas, από το Active Tanzania, μαζί με την αξιαγάπητη Ελληνίδα σύντροφό του, την Μαίρη Κουρκουμέλη, είχαν ήδη έρθει σε επικοινωνία μαζί μας προσκαλώντας μας να μείνουμε στο σπίτι τους. Επιπλέον, φρόντισαν να ζήσουμε μοναδικές εμπειρίες ακόμα και με έναν τόσο περιορισμένο προϋπολογισμό όσο ο δικός μας. Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι η χρέωση για την είσοδο στο Πάρκο του Νγκορονγκόρο είναι 50 δολάρια το άτομο συν 200 δολάρια ανά όχημα για όσους θέλουν να επισκεφτούν τον κρατήρα!!!!
Ο Κρατήρας του Νγκορονγκόρο είναι μια βαθιά ηφαιστειακή καλδέρα, για την ακρίβεια η βαθύτερη στον κόσμο με 600 μέτρα βάθος και 20 μέτρα μήκος. Γνωστός και ως «η Εδέμ της Αφρικής», ο κρατήρας σαν τοπίο και σαν οικοσύστημα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό!
Ζώντας μια μοναδική εμπειρία, κοιμηθήκαμε ξεπαγιάζοντας δίπλα σε ζέβρες που βοσκούσαν τη νύχτα έξω από την σκηνή μας! Στον καταυλισμό υπήρχαν μόνο δύο κτίρια, ένα για τους μάγειρες και ένα που λειτουργούσε σαν τραπεζαρία, ωστόσο όλοι ξέραμε ότι στο πρώτο είχε την περισσότερη πλάκα!
Το πρωί, αφού απολαύσαμε ένα καλό πρωινό, μαζέψαμε τα πράγματά μας και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την βάση του κρατήρα! Στο χείλος του κρατήρα υπάρχει πυκνό τροπικό δάσος που δημιουργεί απίστευτη ομίχλη αυτή την εποχή του χρόνου. Παρότι η θέα από την κορυφή δεν ήταν και πολύ καθαρή, ωστόσο η όλη ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα μυστικιστική! Ανά διαστήματα περνούσαμε από χωριά των Μασάι μέχρι που φτάσαμε σε μια απότομη κατηφόρα.
Μέσα στον κρατήρα ζουν ελεύθερα περίπου 25.000 μεγάλα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων και 26 μαύρων ρινόκερων. Τα περισσότερα από αυτά δεν μεταναστεύουν ποτέ, πράγμα που σημαίνει πως το θέαμα θηρευτή-θηράματος είναι εγγυημένο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Ζέβρες και γκνου βοσκούσαν παρέα ενώ οι ύαινες είχαν βγει στη γύρα για να βρουν υπολείμματα από κάποιο ολονύχτιο φαγοπότι. Στρουθοκάμηλοι, πολύχρωμοι γερανοί με λοφίο και φλαμίνγκος τσιμπολογούσαν κοντά στη λιμνούλα που βρίσκεται στο κέντρο του κρατήρα.
Όλοι κυριολεκτικά κρεμόντουσαν από τα οχήματα για να εξασφαλίσουν την καλύτερη λήψη από την Βασίλισσα του ζωικού βασιλείου και τα μικρά της, που ωστόσο χαλάρωναν χωρίς να δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον.
Εντοπίσαμε κι έναν μικρό βάλτο, που ήταν πραγματικά πολύ μικρός για να χωρέσει όλους αυτούς τους ιπποπόταμους!
Το καλύτερο σημείο ήταν ο νερόλακκος που σταματήσαμε για να κάνουμε πικ-νικ. Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις την ομορφιά του τοπίου, με το χρυσαφένιο γρασίδι και τους φοίνικες με φόντο το χείλος του κρατήρα!
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το να βρίσκεσαι σε ένα μέρος τόσο παραδεισένιο ήταν ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα!
Για περισσότερες φωτογραφίες από την Τανζανία πατήστε εδώ
No comments:
Post a Comment