Μπουρούντι : Νέα είσοδος στη λίστα του AfriQuest μας!

Έχουν περάσει λιγότερο από 20 χρόνια από τότε που η φρίκη του επονομαζόμενου «εμφυλίου πολέμου» σκόρπισε το θάνατο σε πάνω από 200.000 κατοίκους του Μπουρούντι. Παρόλο που σήμερα το Μπουρούντι ακόμα παλεύει να ξεχάσει το παρελθόν του, η ομορφιά σε αυτή την χώρα δεν συγκρίνεται σε τίποτα με κάποια από τις 5 προηγούμενες χώρες που επισκεφτήκαμε.

Η τετραήμερη επίσκεψή μας στο Μπουρούντι δεν ήταν στα πλάνα μας. Το αρχικό μας σχέδιο ήταν να διασχίσουμε την Τανζανία κατευθυνόμενοι προς τον εξίσου μικροσκοπικό της γείτονα, την Ρουάντα. Ωστόσο, ο Κώστας Κουκούλης από τον SANA (που μας φιλοξένησε στην Τανζανία) επέμενε να επισκεφτούμε την ιδιαίτερη πατρίδα του, την «Ελβετία της Αφρικής» όπως είναι γνωστή. Και είχε απόλυτο δίκιο.

Μέσα από το λεωφορείο στο δρόμο για την πρωτεύουσα, την Μπουτζουμπούρα, βλέπαμε να ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας σκηνές από την καθημερινή ζωή της υπαίθρου. Ο οδηγός μας προσπαθούσε να προσπεράσει ποδήλατα υπερφορτωμένα με μπανάνες ή σακιά γεμάτα κάρβουνο, με τον αναβάτη να ισορροπεί το φορτίο με το ένα πόδι κάτω, σε περίιπτωση που κάτι πάει στραβά στα απότομα και στενά κατηφορικά δρομάκια!

Το τοπίο στο Μπουρούντι αποτελείται κυρίως από λόφους που απλώνονται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Οι ντόπιοι έχουν μετατρέψει αυτές τις πλαγιές σε αμέτρητους καταπράσινους αγρούς. Ανάμεσά τους μικρά αρδευτικά κανάλια διανέμουν το νερό. Καθώς διασχίζεις τους αγρούς βλέπεις τις γυναίκες να εργάζονται στα χωράφια, τα γεμάτα με οπωροκηπευτικά, ή να περπατούν στην άκρη του δρόμου κρατώντας τα εργαλεία τους ενώ την ίδια στιγμή ισορροπούν με χάρη τεράστια σακιά πάνω στο κεφάλι τους. Κοιτούσαμε εκστασιασμένοι έξω από το παράθυρο του λεωφορείου, προσπαθώντας να αποτυπώσουμε μέσα μας όλη την ομορφιά αυτής της στιγμής!

Στην τελευταία στροφή του δρόμου φάνηκε επιτέλους στον ορίζοντα η λίμνη Ταγκανίκα, πράγμα που σήμαινε ότι δεν θα αργούσαμε να φτάσουμε στην πόλη της Μπουτζουμπούρα που απλώνεται στις όχθες της λίμνης.

Η Μπουτζουμπούρα μοιάζει σα να έχει παγώσει στο χρόνο εξαιτίας του πολέμου, με τα τελευταία δείγματα ανάπτυξης να μένουν πίσω στη δεκαετία του ’80. Έτσι, η πόλη-πρωτεύουσα, με τις φαρδιές λεωφόρους της, τα παλιά κτίρια και τις πλατείες της, όλα βαμμένα στα εθνικά χρώματα (άσπρο, πράσινο, κόκκινο) θυμίζει έντονα το αποικιακό της παρελθόν.

Ο Olivier Kamberis, μισός από το Μπουρούντι και μισός Έλληνας, ξεκινά να δραστηριοποιείται σαν τουριστικός πράκτορας στον τόπο του. Ήταν τόσο καλός που θυσίασε τον ελεύθερό του χρόνο για να μας ξεναγήσει στη γύρω περιοχή! O Olivier έχει μεγάλη αγάπη για τη φύση και προσπαθεί να διαφυλάξει τις ομορφιές της χώρας του που, όπως μας έλεγε, έχουν πληγεί σε μεγάλο βαθμό από τον πόλεμο.

Συζητήσαμε τις ανησυχίες του για το παρθένο δάσος καθώς πηγαίναμε να συναντήσουμε την φυλή Twa (γνωστοί και ως Πυγμαίοι) που ζουν απομονωμένοι έξω από την πόλη. Ο τρόπος που μας υποδέχτηκαν και όλη μας η επίσκεψη στο χωριό τους ήταν τόσο μοναδική εμπειρία που αφιερώσαμε ένα ξεχωριστό αρθρο σε αυτήν!

Και ναι, σωστά μαντέψατε – ο Ελληνισμός κι εδώ καλά κρατεί, γεγονός που συνειδητοποιήσαμε όταν επισκεφτήκαμε την Ορθόδοξη Εκκλησία για να γιορτάσουμε τον Δεκαπενταύγουστο, μέρα που στο Μπουρούντι έχει οριστεί ως επίσημη αργία!

Αυτό που μας εξέπληξε ευχάριστα ήταν ότι, εκτός από τους Έλληνες (συμπεριλαμβανομένου και του Επίτιμου Πρόξενου Γιώργου Κουκούλη που μας προσέφερε απλόχερα την φιλοξενία του) ήταν εκεί και πολλοί ντόπιοι οι οποίοι, έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, μιλούν άπταιστα ελληνικά και με υπερηφάνια νιώθουν σαν Έλληνες!

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η γνωριμία μας με μια παρέα Έλληνες - την Ειρήνη, τον Ευθύμη, την Μαρία-Λουίζα και τον Μιχάλη – που ήρθαν στην Αφρική για να συμμετέχουν σε πρόγραμμα εθελοντισμού. Η Ειρήνη, τα τελευταία 8 χρόνια, οργανώνει κατασκηνώσεις για ντόπια παιδιά στην Αφρική, και όλοι είχαν έρθει για να προσφέρουν εθελοντική εργασία.

Μαζί περάσαμε μια αξέχαστη μέρα, καθώς είχαμε την τύχη να παίξει για εμάς μια απίστευτα ταλαντούχα ομάδα τυμπανιστών!

Οι Les Tabourinaires du Burundi, όπως ονομάζονται, αποτελούν την εθνική υπερηφάνεια της χώρας. Δεν ξαναείδαμε ποτέ τέτοια παράσταση, με το χορό και το τραγούδι να συνδυάζονται με τόση ένταση, και τα τύμπανα να δίνουν έναν ρυθμό που σε γυρνούσε πίσω στα πιο αρχέγονα ένστικτά σου! Εννοείται ότι μαγνητοσκοπήσαμε την όλη παράσταση για το AfriQuest ντοκιμαντέρ μας! Απλά εκπληκτικό!

Στο τέλος της παράστασης όλοι μπήκαν στο χορό. Οι ιερείς χτυπούσαν τα τύμπανα και χόρευαν μαζί με τους ημίγυμνους χορευτές, ενώ οι υπόλοιποι είχαμε ξεκαρδιστεί στα γέλια!

Αφού τραβήξαμε αμέτρητες φωτογραφίες καταλήξαμε, ως κλασσικοί Έλληνες, για καφέ, σφραγίζοντας μια από τις εμπειρίες μας στην Αφρική που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!

Για περισσότερες φωτογραφίες από το Μπουρούντι πατήστε εδώ