Οι τροπικές παραλίες της Μοζαμβίκης

Και όμως είχε φτάσει η ώρα να πούμε αντίο στους καινούριους αλλά και αγαπημένους μας φίλους στο Μαπούτο, αφού ήρθε η στιγμή να συνεχίσουμε την περιπέτειά μας προς τις παραλίες του Βορρά με προορισμό την επαρχία του του Inhambane. 

Επιβιβαστήκαμε πάλι στο πρωινό λεωφορείο, το οποίο ξεκίνησε στις 5 το πρωί, ώστε να έχουμε φτάσει στην πρώτη μας στάση, στο Tofo, για να απολαύσουμε το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Η συγκεκριμένη διαδρομή, ήταν η πιο ενδιαφέρουσα μέχρι στιγμής. Οι στάσεις που κάναμε με το λεωφορείο ήταν κυρίως για να εφοδιαστούμε φαγητό από πολύ μικρά χωριουδάκια. Όλα τα προϊόντα ήταν φτιαγμένα από τους κατοίκους του χωριού. 

Γυναίκες και παιδιά ισορροπούσαν μεγάλα καλάθια στα κεφάλια τους με προϊόντα όπως ψωμί, κουλουράκια από καρύδα και μπανάνες και ερχόντουσαν κοντά στα παράθυρα του λεωφορείου για να τα πουλήσουν στους επιβάτες. Μέσα στο λεωφορείο, οι επιβάτες συζητούσαν χαρούμενα στα Πορτογαλικά καθώς ο cobrador, ταμίας, προσπαθούσε να χωρέσει όλους τους επιβάτες και τις υπέρογκες βαλίτσες μέσα στο λεωφορείο. 

Το τοπίο που περάσαμε ήταν όσο πιο μαγευτικό μπορείτε να φανταστείτε. Οι άκρες του δρόμου ήταν καλυμμένες με κόκκινο χώμα στο οποίο είχαν βλαστήσει μπανανιές και δέντρα παπάγιας.  Σε αυτή τη μαγική και φρουτένια βλάστηση γεμάτη ψηλά δέντρα καρύδας και μικρά χωράφια καλαμποκιού, ξεφύτρωναν μικρά χωριουδάκια σαν μανιτάρια. 

Οι καλύβες ήταν φτιαγμένες από άχυρα και φύλλα φοίνικα μπλεγμένα έτσι ώστε να δημιουργούν διάφορα μοτίβα. Όλα τα σπιτάκια ήταν όμορφα τακτοποιημένα και χωριζόντουσαν από θάμνους.

Όταν τελικά φτάσαμε στο backpackers Fatima’s Nest στο Tofo, συγκινηθήκαμε τόσο πολύ που κλάψαμε από χαρά καθώς αντικρίσαμε μια πανέμορφη παραλία με τα ζεστά νερά του Ινδικού Ωκεανού που περιμέναμε τόσο πολύ να γευτούμε και να απολαύσουμε.   

Στο Tofo, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πραγματικές διακοπές για 5 ολόκληρες ημέρες. Περάσαμε τις ημέρες μας εξερευνώντας το μέρος, κολυμπήσαμε στα ζεστά νερά του Ινδικού Ωκεανού, παίξαμε Beach volley και παρατηρήσαμε τους ντόπιους ψαράδες να πιάνουν την καθημερινή τους ψαριά. Οι βραδιές μας περνούσαν όμορφα, μαζί με άλλους επισκέπτες από όλο τον κόσμο αλλά και ντόπιους, βλέποντας όλοι μαζί το Μουντιάλ, στο τοπικό μπαρ στέκι. 

Η εμπειρία μας όσον αφορά το φαγητό και την τοπική κουζίνα ήταν μακράν μία από τις καλύτερες που είχαμε! Συναντήσαμε την Veronica και τον Vincent σε μία τυχαία επίσκεψή μας στην τοπική αγορά. Είχαν απλά μια φωτιά έξω στην άμμο και ένα τραπέζι σε ένα υπόστεγο, και εκεί ήταν που εμείς απολαύσαμε το πιο νόστιμο και σπιτικό φαγητό στην Μοζαμβίκη και σε τοπικές τιμές. 

Τα νόστιμα πιάτα που δοκιμάσαμε; Matapa, του οποίου η σάλτσα ήταν φτιαγμένη από χόρτα και σάλτσα από φυστίκια κάσιους, συνοδευόμενο από ρύζι και φρέσκα μικρά ψαράκια. Frango το οποίο είναι τηγανιτό κοτόπουλο με νόστιμη επικάλυψη. Τέλος για επιδόρπιο είχαμε ένα τεράστιο ανανά και χυμό καρύδας από καρύδες που θα σπάγαμε και θα δοκιμάζαμε επιτόπου. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ το μεσημεριανό και βραδυνό φαγητό που απολαύσαμε εκεί. 

Η επόμενή μας στάση ήταν στο Vilanculos. Το Vilanculos είναι μια μαγευτική απόδραση στα εξωτικά νησιά, στο αρχιπέλαγος του Bazaruto. Ως εκ τούτου, είναι ένα τουριστικό μέρος αλλά και ένα κλασσικό ψαροχώρι για όσους ενδιαφέρονται. Ήμασταν πολύ τυχεροί καθώς μας φιλοξένησε η Μαρίνα, μια τσαχπίνα Μιλανέζα, η οποία είναι παντρεμένη με έναν ντόπιο! Το ζευγάρι έκανε τα πάντα για να μας προσφέρει την καλύτερη διασκέδαση στο μέρος τους.

Δεν μπορείς να φύγεις από το Vilanculos εάν δεν έχεις επισκεφθεί τα νησιά.. είναι σα να πας στο Παρίσι χωρίς να επισκεφθείς τον πύργο του Άιφελ! Γι’ αυτό και εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε την υπέρβαση στο budget μας και να πάμε μια βαρκάδα με dhow, τα οποία τα παρέχει η εταιρία της Μαρίνας. Tα dhows είναι μικρά βαρκάκια τα οποία τα χρησιμοποιούν οι τοπικοί ψαράδες για ψάρεμα. 

Η ημέρα που περάσαμε στο νησί Magaruque θα μας μείνει αξέχαστη! Πλεύσαμε με υψηλή παλίρροια στα γαλαζοπράσινα νερά του Αρχιπέλαγους μέχρι που φτάσαμε στον ύφαλο και στην ακτή. Με το που φτάσαμε, ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε το τοπίο για περίπου 2 ώρες. Περπατήσαμε ανάμεσα στους αμμόλοφους με τους καταπράσινους θάμνους, και συναντήσαμε τοπικούς ψαράδες που ζουν σε εκείνο το μέρος. 

Εν τω μεταξύ, ένα μεσημεριανό γεύμα μας περίμενε με ένα γευστικότατο Barracuda ψάρι στη σχάρα μαγειρεμένο από τους κυβερνήτες του σκάφους μας. Το Bazaruto, εκτός από τα παρθένα καθαρά νερά είναι δημοφιλές και για την ζωή στον ύφαλο. Έτσι και εμείς βάλαμε τις μάσκες και τα βατραχοπέδιλα μας ώστε να απολαύσουμε την εξερεύνηση του πολύχρωμου και γραφικού υφάλου. 

Στο Vilanculos, τα μαγαζάκια είναι πολύ απλά και δεν υπάρχουν τυπικά εστιατόρια, γι’ αυτό είχαμε την μοναδική εμπειρία να γευτούμε τις τοπικές λιχουδιές.  Στο εστιατόριο Leopoldina είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την καλύτερη paella με καβούρι και Lula (τοπικό καλαμάρι μαγειρεμένο με Μοζαμβικιανό τρόπο) και να μην ξεχάσουμε πόσο χαρούμενοι νιώσαμε με τη βοήθεια του Tipo Tinto το οποίο είναι ένα κοκτέιλ με ρούμι και κόκα κόλα. 

Η ζωή είναι τόσο γαλήνια και απλή καθώς βλέπαμε τα τοπικά κορίτσια να περπατούν στο Vilanculos φορώντας kangas (τοπικά χρωματιστά υφάσματα που φοριούνται σαν φούστες), ξυπόλητες στους δρόμους γεμάτους  άμμο. Η μουσική που ακουγόταν συχνά ήταν μια χαρούμενη μελωδία από marabenda που γέμιζε τις νύχτες μας με όμορφα συναισθήματα αλλά οι κόκορες θύμιζαν σε όλους ότι ήταν ώρα να ξυπνήσουνε νωρίς το πρωί. Πόσο όμορφη και γαλήνια ζωή!

Όσο ήσυχο και ήρεμο μπορεί να ήταν το ταξίδι μας, μια περιπέτεια μας περίμενε στη συνέχεια… Αυτή τη στιγμή, στην κεντρική Μοζαμβίκη, στην επαρχία της Sofala, επικρατεί μια πολιτική αναταραχή αλλά και συγκρούσεις μεταξύ του κόμματος που βρίσκεται σε εξουσία FRELIMO και του κόμματος της αντιπολίτευσης, RENAMO. Έτσι τα 120 χιλιόμετρα που έπρεπε να διασχίσουμε από τον ποταμό Save έως το Muxungue έπρεπε να τα διασχίσουμε συνοδευόμενοι από το στρατό. 

Ευτυχώς, 4 ώρες αργότερα, εξουθενωμένοι αλλά και τρομαγμένοι από αυτό το περιπετειώδες ταξίδι, περάσαμε αλώβητοι το κρίσιμο σημείο και συνεχίσαμε προς το Tete, πολύ ενθουσιασμένοι για την είσοδο στην τέταρτη χώρα αυτού του ταξιδιού, το Μαλάουι! J

Για περισσότερες φωτογραφίες από τη Μοζαμβίκη, πατήστε εδώ