Μαπούτο : Το Μαργαριτάρι του Ινδικού Ωκεανού

Από τη στιγμή που ανεβήκαμε στο λεωφορείο για Μαπούτο καταλάβαμε πως η ενέργεια της Μοζαμβίκης θα ήταν εντελώς διαφορετική. Ίσως ευθύνεται η οικεία Πορτογαλική γλώσσα ή η χαλαρή διάθεση των ανθρώπων. Ένα είναι σίγουρο, αυτό που ζήσαμε στο Μαπούτο, δεν ήταν αναμενόμενο. 

Αν και το Μαπούτο είναι η πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης, δεν επικρατεί το τυπικό παράκτιο Αφρικάνικο χάος. Υπήρχε αρκετή άμμος στους δρόμους αλλά δεν ήταν καθόλου βρώμικο. Συγκρίνεται άνετα με μια πόλη της Μεσογείου στη δεκαετία του 70. Θα μπορούσε να ήταν και η Αθήνα αρκετά χρόνια πριν. Δεν υπάρχουν ηλεκτρικές περιφράξεις έξω από τα σπίτια ούτε τεράστιοι τοίχοι γύρω από αυτά, ο κόσμος κυκλοφορεί στους δρόμους έως αργά τη νύχτα και τα παιδάκια παίζουν στα δημόσια πάρκα και τις γειτονιές τους. Αισθανθήκαμε ασφαλείς και καλοδεχούμενοι σε αυτήν την πόλη.

Πολύ πιθανό να έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός το ότι είμασταν φιλοξενούμενοι του Ορθόδοξου Επισκόπου της Μοζαμβίκης, του Επισκόπου Ιωάννη. Δεν γνωρίζω αν είχατε ποτέ την ευκαιρία να περάσετε λίγο χρόνο με έναν ιερέα, εμείς πάντως δεν το είχαμε ξαναζήσει. Η εντύπωση που είχαμε για τους ορθόδοξους ιερείς ήταν πως απείχαν πολύ από το «σύγχρονο και μοντέρνο» τρόπο ζωής και σκέψης. Ο Επίσκοπος Ιωάννης όμως αποτέλεσε την έκπληξη με τη μεγάλη του καρδιά και τον καθόλα αντίθετο σε κάθε μορφής συντηρητισμού χαρακτήρα του! Δεν έχει τύχει να γνωρίσουμε κάποιον με τόση αγάπη στην καρδιά του όσο τον συγκεκριμένο άνθρωπο και συγχρόνως να διαθέτει ένα απίστευτο χιούμορ με το κλασσικό Ελληνικό ταπεραμέντο του.

Καθώς περνούσαμε τις μέρες μας μέσα στους δρόμους, παρατηρήσαμε τη σύνδεση που έχει η Μοζαμβίκη με τις Κομμουνιστικές Αρχές από τις ονομασίες των δρόμων τους: Mao Tse Tung Avenue, Lenin Avenue, Marx Avenue είναι αυτές που μας έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση και που εξερευνήσαμε παραπάνω..

Στη Mao Tse Tung θα βρείτε όλες τις πρεσβείες, αλλά τα καλύτερα συμβαίνουν λίγο πιο πέρα στην 25 de Septembro Avenue. Ο δρόμος αυτός διασχίζει την παραλιακή με φοίνικες που προσθέτουν στην ήδη εξωτική θέα. Το βράδυ μεταμορφώνεται στον απόλυτο προορισμό. Καντίνες, πλανόδιοι που πουλούν πατατάκια και αναψυκτικά στους ντόπιους οι οποίοι κάθονται με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα τους να παίζουν δυνατή μουσική μέσα από τα ηχεία που έχουν στο πορτ μπαγκάζ τους.

Όπως κάθε άλλη μεγάλη Αφρικάνικη πόλη το Μαπούτο, διαθέτει πολλές αγορές με φρούτα, λαχανικά και τοπικά χειροτεχνήματα όπως πανέμορφες χρωματιστές τσάντες και ρούχα φτιαγμένα από το υλικό που οι ντόπιες γυναίκες φορούν ως φούστες.

Αυτό που είναι πραγματικά ξεχωριστό είναι η ψαραγορά. Μερικά καλά παζάρια μπορούν να σας παρέχουν υπέροχα ψάρια, καβούρια, γαρίδες και ολόφρεσκα θαλασσινά κατευθείαν από την θάλασσα. Ανάμεσα στο πλήθος που σε περιβάλλει, οι «κράχτες» από τις ταβέρνες πίσω από την αγορά σε πλησιάζουν θέλοντας να μαγειρέψουν την ψαριά για εσένα. Μέσα σε λίγες ώρες καταλήγεις με τα πάντα ψημένα, σερβιρισμένα με μία σάλτσα από σκόρδο και λεμόνι και φυσικά ένα καθόλα ευχαριστημένο στομάχι. Λουκούλλειο γεύμα!

Το Μαπούτο είναι γεμάτο ζαχαροπλαστεία όπου μπορείτε να αγοράσετε το τοπικό pastel de nata (γλύκισμα με κρέμα) και πολλούς άλλους γλυκούς πειρασμούς.

Είμασταν αρκετά τυχεροί να βρεθούμε στο Μαπούτο Κυριακή πρωί και να παρακολουθήσουμε ένα τυπικό Μοζαμβικιανό γάμο όπου οι φίλοι του ζευγαριού τραγουδούν και χορεύουν χωρίς σταματημό έξω από το Palacio de Matrimonio.

Η τοπική μουσική είναι το Marabenda, μία μίξη από Λάτιν και Αφρικάνικους ήχους. Κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας της Unicef στο πολιτιστικό κέντρο Franco-Mozambique, παρακολουθήσαμε τους μεγάλους τοπικούς τραγουδιστές να ερμηνεύουν για τα παιδιά. Ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο και πραγματικά ήταν μία απολαυστική βραδιά.

Παρόλο που είναι μία μεγάλη Αφρικάνικη πόλη, το Μαπούτο έχει μία ιδιαίτερη μεσογειακή ενέργεια η οποία ήταν πολύ ελκυστική σε εμάς. Έπειτα από 5 καταπληκτικές μέρες, αποφασίσαμε πως ήταν ώρα να προχωρήσουμε στις πανέμορφες παραλίες νοτιότερα J